گردآوری و تدوین: داریوش شیذر ارانی
330ه / 941 م – تولد ابومحمد عبدالله پدر ابوالعلاء معری.[1]
363ه /973 م – زادن ابوالعلا معری در شهر معره‌النعمان.[2]
363 ه ، جمعه 27 ربیع‌الاول / 973 م ، 26 دسامبر – به دنیا آمدن ابوالعلاء در شهر معره النعمان.[3]
367ه / 977م – نابینایی ابوالعلاء.[4]
* سه و نیم سالگی – ابتلای ابوالعلاء به آبله و کور شدن چشم چپ؛ شش سالگی کوری چشم راست و نابینایی کامل ابوالعلاء.[5]
* ابتلای ابوالعلاء به آبله در کودکی که ابتدا چشم چپش سفیدی گرفته و سپس چشم راست در کاسه خشکید.[6]
* رفتن ابوالعلاء در کودکی به حلب برای تحصیل ادبیات و نحو.[7]
374 ه / 984 م – آغاز شعر سرایی ابوالعلاء.[8]
377ه / 987 م – مرگ ابومحمد عبدالله پدر ابوالعلاء معری.[9]
384ه / 994 م - بازگشت ابوالعلاء از حلب به معره‌النعمان.[10]
395ه / 1004 م – مرگ ابومحمد عبدالله پدر ابوالعلاء معری.[11]
398ه / 1007 م – عزیمت ابوالعلاء به بغداد و اقامت یک‌سال و هفت‌ماهه وی در آنجا.[12]
398ه / 1007 م – خروج ابوالعلاء از معره النعمان به قصد بغداد.[13]
399ه / 1008 م – ورود ابوالعلاء به بغداد.[14]
400 ه / 1009 م – وفات مادر ابوالعلاء.[15]
400ه / 1009 م – بازگشت ابوالعلاء از بغداد به معره‌النعمان.[16]
400 ه ، دهه آخر رمضان / 1010 م ، 6 فوریه – بازگشت ابوالعلا از بغداد به معره‌النعمان.[17]
401ه / 1010 م – عزیمت ابوالعلاء از معره‌النعمان به بغداد.[18]
438ه ، 12 رجب / 1047 م ، 22 ژانویه – ورود ناصرخسرو به معره‌النعمان در 15 فرسنگی حلب و یادکرد وی از ابوالعلاء.[19]
438ه ، 15 رجب / 1047م ، 25ژانویه– خروج ناصرخسرو از معره‌النعمان.[20]
438 ه / 1047 م – بازدید ناصرخسرو از معره النعمان و یادکرد او از ابوالعلاء.[21]
439 ه / 1048 م – ورود ناصرخسرو به معره‌النعمان و ذکر آوازه ابوالعلاء.[22]
443 ه / 1051 م – قضاوت ابومحمد برادر ابوالعلاء در معره‌النعمان.[23]
449ه ، ربیع‌الاول / 1057م ، آوریل یا مه – درگذشت ابوالعلاء در معره‌النعمان در پی سه‌روز بیماری.[24]
449 ه ، نیمه اول ربیع الاول / 1057م ، اواخر آوریل یا اوایل مه - مرگ ابوالعلاء در معره‌النعمان.[25]
449 ه ، 2 ربیع‌الاول / 1057 م ، 8 مه – از دنیا رفتن ابوالعلاء در معره‌النعمان.[26]
449ه ، 13 ربیع‌الاول/ 1057 م ، 19 مه – وفات ابوالعلاء معری.[27]
449 ه / 1057م – درگذشت ابوالعلاء معری.[28]
605ه / 1208 م – رفتن قفطی به معره‌النعمان و بازدید وی از گور ابوالعلاء که آن را در نهایت خواری و اهمال دیده بود.[29]
منابع و مآخذ:
· نیکلسون؛ مقاله ابوالعلا معری؛ دانشنامه ایران و اسلام، زیرنظر: احسان یارشاطر، جلد7، طهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب؛ 2536.
· حموی، یاقوت؛ معجم‌الادبا؛ جزء 3 .
· خراسانی، شرف‌الدین؛ ابوالعلا معری، زندگی و جهان‌بینی ؛ اطلاعات 29/6/1383 صفحه 6 .
· معری، ابوالعلاء ؛ آمرزش؛ عبدالمحمد آیتی؛ تهران: اشرفی؛ چ2: 2537. (از مقدمه عبدالمحمد آیتی استفاده شد.)
· گلستانی، هاشم؛ فلسفه اسلامی؛ اصفهان: [بی‌نا] ؛ چ2 : 1370.
· ناصرخسرو؛ سفرنامه حکیم ناصرخسرو قبادیانی مروزی؛ به کوشش: محمد دبیرسیاقی؛ تهران: زوار؛ بهمن 2536.
· فروخ، عمر؛ عقاید فلسفی ابوالعلاء ؛ حسین خدیوجم؛ تهران: جیبی؛ آبان‌ماه 1348.
برای تبدیل تاریخ‌ها از منبع زیر استفاده شده است:
· بیرشک ، احمد؛ گاهنامه تطبیقی سه‌هزارساله؛ تهران: بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی، چ 2: 1373.
2 - حموی، یاقوت؛ معجم‌الادبا؛ جزء 3 - گلستانی، هاشم؛ فلسفه اسلامی؛ ص 319؛ نیکلسون؛ مقاله ابوالعلا معری؛ دانشنامه ایران و اسلام، جلد7، ص 967- خراسانی، شرف‌الدین؛ ابوالعلا معری، زندگی و جهان‌بینی ؛ اطلاعات 29/6/1383 صفحه 6 .
3 - آیتی، عبدالمحمد؛ مقدمة کتاب «آمرزش» نوشته ابوالعلاء معری ص 3 ؛ فروخ، عمر؛ عقاید فلسفی ابوالعلاء ؛ حسین خدیوجم؛ ص 31.
4 - حموی، یاقوت؛ معجم‌الادبا؛ جزء 3 ؛ خراسانی، شرف‌الدین؛ ابوالعلا معری، زندگی و جهان‌بینی ؛ اطلاعات 29/6/1383 صفحه 6 .
9 - حموی، یاقوت؛ معجم‌الادبا؛ جزء 3 - فروخ، عمر؛ عقاید فلسفی ابوالعلاء ؛ حسین خدیوجم؛ ص 33. عمرفروخ با ارائه دلایلی مورد قبول این سال را برای مرگ پدر ابوالعلاء رد کرده و سال صحیح را 395 ه می‌داند.
11- آیتی، عبدالمحمد؛ مقدمة کتاب «آمرزش» نوشته ابوالعلاء معری ص 3 ؛ فروخ، عمر؛ عقاید فلسفی ابوالعلاء ؛ حسین خدیوجم؛ ص 33. عمر فروخ این تاریخ را با دلایلی منطقی درست‌تر از روایت قبلی یعنی سال 377ه می داند.
12 - حموی، یاقوت؛ معجم‌الادبا؛ جزء 3 ؛ خراسانی، شرف‌الدین؛ ابوالعلا معری، زندگی و جهان‌بینی ؛ اطلاعات 29/6/1383 ص 6 .
13 - آیتی، عبدالمحمد؛ مقدمة کتاب «آمرزش» نوشته ابوالعلاء معری ص 4 ؛ فروخ، عمر؛ عقاید فلسفی ابوالعلاء ؛ حسین خدیوجم؛ ص 36 .
14- آیتی، عبدالمحمد؛ مقدمة کتاب «آمرزش» نوشته ابوالعلاء معری ص 5 ؛ فروخ، عمر؛ عقاید فلسفی ابوالعلاء ؛ حسین خدیوجم؛ ص 36.